Hadi başlayalım...

Evet efendim şimdi gelelim Aykut Alliş kimdir sorusuna…

Bendeniz 5 Mart 1993 de Hatay’ın Dörtyol ilçesinde dünyaya gelmişim. Doğar doğmaz da tartışma konusu olmuşum. Aykut mu olacak ismi Ahmet mi? Babam o dönemin golcüsü şimdi de bizim “Kocaman umutlarımızın sahibi” olan güzel insan Aykut Kocaman hayranıymış. O yüzden Aykut olsun demiş. Dedem de klasik bir dede olarak kendi ismini istemiş. Sonunda Dedem de Fenerle başa çıkamayanlardan olmuş.

4 yıl güzel kasabamız Kuzuculu da geçen hayat sonrası annemin rahatsızlığı nedeniyle babam polis olup başka bir şehire taşınmaya karar vermiş. Böylece 1997 yılı itibariyle Erdek hayatım başlamış oldu. Güzel bir çocukluk dönemi, sessiz sakin bir kıyı yerleşimiydi Erdek. 5 Yıl geçmiş gitmiş bir anda ve polislerin hayatının bir parçası olan tayin zamanı gelmişti. Yeni istikamet Andırın...

Andırın’a ilk gidişimi unutamam. Deniz kıyısından yayla diye tabir edeceğimiz 8000 Nüfuslu bu küçük ilçe. Annemle babam çok sevmişti orayı en baştan. Ama bana garip geliyordu çocuk aklıyla. Ama daha ilk günden yeni arkadaşım olması gereken kişilerin “Hadi maç yapcaz” sen de gel demesiyle her şey değişti. Yeni mahalleme birden ısınmıştım. Sonrasında orada da yine bir ikilem başladı. Hangi okula gidecektim? 2 farklı tercih vardı. Bizim sokaktaki çoğunluğun gittiği Atatürk İ.O. favoriydi ama müdürün valla alamam yer yok sözleri engel oluyordu ki araya sınav sonuçları girdi de kabul ettiler.

Güzel 3 yıldı. Sokakta çocuk olmak, hava kararınca girmek içeri. İşte bunların hepsini orada yaşadım. Okul arkadaşlarım da çok iyiydi. Çocuktuk belki ama güzeldi be işte. Ayrılması en zor olan sınıfım olmuştu. Andırın yaşamım, arkadaşlarım hakkında daha çok yazı çıkar. O yüzden burda keseyim orayı. Daha çok bahsedeceğim oradan.

Gelmişti yine ayrılık zamanı. Ama istediğimiz şehir gelmişti bu sefer. Osmaniye…

Tilki-Kürkçü dükkanı misali yine dönüp dolaşıp Çukurovaya gelmiştik. Dörtyola da 40 dakika en fazla. Şans eseri tutmuştu babam evi. Şimdi yerleştik oraya da . Ben mezun oldum okuldan kardeşim de aynı okuldan mezun olacak bu yıl hayırlısıyla.

Gelmişti lise zamanı. Küçüktük, uzak yer yazmak zordu. Yazdım Osmaniye Fen Lisesini. 3 Yıllık yurt yaşamım başladı. Aynı şehirdeydi evim ama hami daha iyi ders çalışırım belki yurtta diye. Olmadı da neyse. Çok sağlam arkadaşlıklar edindim yurtta. Hala da süren. Sonra üniversite hazırlık dönemi geldi. Ben de tekrar eve geçtim.

Dersane-okul-ders geçirdik 1 yılı. Üniversite tercih sonuçları gelecekti. Bu sefer uzaklar da gelebelirdi. İzmir Dokuz Eylül Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Yüksek Okulu…

Babamın ilk tayininde çekip Balıkesirle değiştiği İzmir demekki kaderimdeymiş. 2011 itibariyle burdayım artık. Bakalım burası neler yapacak hayatıma.

Her neyse fazla uzun olmasın. Bunlar genel şeyler. Çok var anlatacak şeyler içinde. Tabi zamanla bunlar da. Hadi kaçtım şimdilik…