Yine Ölen Biz Olduk

Çok öldük biz.

Dinci teröristi bir yandan, Kürtçü teröristi bir yandan.

Azınlık kaldık kendi yurdumuzda.

Şehidimizi bile anarken faşist diye baktılar bize.

Birisi hümanist ilan etti kendini,

Diğeri İslam davasının sahibi.

Türk mü?

O ölsün.
Arkasından ırkçı deriz dediler,
Dini terk etti deriz dediler.

Pişkin pişkin sırıttılar.
Biz barış istiyoruz dediler; nice çocuğu babasız bıraktılar.
Biz barış istiyoruz dediler; eşleri kocasız bıraktılar.
Biz barış istiyoruz dediler; analara babalara evlat acısı çektirdiler.

Yanan bizim bağrımız oldu hep.

Polis öldü; iyi oldu gaz sıkıyordu bize dediler.

Asker öldü; işgalci zaten o dediler.

Kimse onlar da bu toprağın evladı demedi.

Kimse onlar da insan demedi.

Terörle aynı yatağa girenler bile mağdur ilan edildi de,
Şu ülkeyi gerçekten sevenler adam yerine koyulmadı.

Diğerlerinin adına anıtlar dikerken
Kendi evladımızın adını bile hatırlamadık.

Biz savaş istemiyoruz.

Biz çok öldük artık ölmek istemiyoruz.

Artık hilal ve yıldızın sarılı olduğu tabutlar görmek istemiyoruz.

Ama ölmekten de korkmuyoruz.

Annelerinin eteğini giyip sokağa çıkanlardan olmadık hiç.

Türkiye’den nasıl siktir olup gitsem diye düşünenlerden olmadık.

Atatürk’ü sevdiğini söyleyip onun en küçük öğüdünü bile unutanlardan olmadık.

Çünkü biz daha doğar doğmaz kulağımıza ezanla beraber;

Türk olduğumuzu fısıldadılar.

Kendi yurdumuzda garip olacağımızı anlattılar.

Ama unutma dediler;

Türk merhametlidir, Türk aman dileyene kılıç kaldırmaz dediler.

Türk esir de olmaz dediler.

Biz ayrılık istemiyoruz,

Biz bize düşman olmayanlarla beraber yaşamak istiyoruz.

Bu vatan 15 yaşında cepheye gidenler sayesinde kuruldu bunu da biliyoruz.

Siz öldürdükçe çoğalacağımızı da biliyoruz.

Ve “Geldikleri gibi giderler” diyen sarışın kurdun sözünü kendimize görev biliyoruz.

 “Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet, muhafaza   ve müdafaa etmektir.

  Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!"